Jak ruch spontaniczny pomógł mi zacząć pisać pracę magisterską?

Praktyczne zastosowanie intuicyjnego tańca.

Podczas warsztatów, gdy ciało jest w ruchu, a umysł pozostaje otwarty na doznania, możesz doświadczyć wielu ciekawych zjawisk. Emocje czy nawet całe konstrukty mentalne, które pozostawały wcześniej zamrożone, mając możliwość i przestrzeń do ujawnienia się, wychodzą na wierzch.

Jedni doświadczają tego bardziej na poziomie fizycznym, inni jako myśli, obrazy czy przeczucia. Dopóki pozostają zamrożone, oddziałują one na Ciebie jakby zza kulis, często jedynym ich przejawem są niejasne odczucie dyskomfortu, niemożliwość podjęcia się pewnych zadań, czy różnego rodzaju trudności w życiu. Gdy wyjdą na wierzch i wyrażą się poprzez Twoje ciało w spontanicznym ruchu, nie dość, że już wiesz, o co tak naprawdę chodzi, dodatkowo jesteś w odpowiedniej sytuacji i masz możliwość dalszego zgłębienia ich, czy szukania wskazówek, a nawet rozwiązań.

Innym sposobem jest podejście do sesji ruchu spontanicznego z konkretnym tematem. Jeżeli zrobisz to z zaangażowaniem, to zapewniam Cię, że pojawi on się w jakiejś formie w trakcie Twojego procesu, zatańczysz z nim.

Tydzień temu wyraziłem intencje spotkania się z moją niechęcią do pisania pracy magisterskiej. Przejawiła się ona bardzo szybko w ruchu jako wielka ciężkość, powolność i brak przepływu w tańcu. Mogłem w 100% doświadczyć tej części mnie, która nie chciała się zabrać do tego zadania. Dalsza praca polegała na intuicyjnym znalezieniu odpowiednich ruchów, kształtów i nastawienia do tego, co się wydarza, tak aby móc pójść dalej. Wiesz wtedy, że to, co robisz, jest właściwie, ponieważ pojawia się wyraźnie odczuwalna ulga, a proces może rozwinąć się dalej. Następuje połączenie Twojej świadomej części z nieuświadomionymi zasobami wewnętrznymi, ukazują się nowe możliwości, czy sposoby zrobienia czegoś, pojawia się gotowość i zrozumienie. Gdy Twoje energia nie jest marnowana na blokowanie, może zostać wykorzystana do transformacji.

Efektem wykonanej pracy w spontanicznym ruchu jest to, że od 6 dni piszę po kilka godzin dziennie, udało mi się zrobić więcej niż przez ostanie kilka miesięcy! Pokazuje to, że taka forma pracy wewnętrznej może mieć bardzo praktyczne zastosowanie w codziennym życiu.

A Ciebie na co zblokowało?